Eski dostum İsmail bey geçen gün telefonundan küçük bir metin gönderdi. Sonra,
-“Selam birader, dokuz yaşındaki erkek torunum aşağıdaki metni gecen ay yazmış.
Ben, ’bir yerden alıp gönderdi’, sandım. Bu gün oğlum, “hayır baba, bunları kendisi söyledi. Biz, “Google söz-yaz’a söylettik, oradan  yazılı çıkardık“ dedi.
Ben anlamadım; ancak senin “tercüme” edebileceğini düşündüm;
merakla cevabini ve yorumunu bekliyorum.” şeklinde ek yaptı.

*

Metin şöyle:

“ Normal: Fark eden; farkı, fark etse de ne fark eder ki.

Zor: Fark eden;  farkı fark etse de, etmese de ne fark eder ki.

Çok çok zor: Fark eden de etmeyen de; farkı, fark etse de, ne fark eder ki.

Fazla çok ama çok fazla  zor: Fark eden de, etmeyen de; farkı,  fark etse de, etmese de, ne fark eder ki.

Profesyonel farkı fark etse de,  etmeyende farkın, farkını fark etse de

etmese de neler kaybederiz;  hiç de fark etmez.

Profesyonel için bile zor: Farkı,  fark eden de  fark etse de, etmese de;

eden de  etmese de; edende ne,(ne,nekadar)  fark eder ki.”

Erdem A. SARAÇ

***

Dokuz yaşında, yeni nesil zihinsellik. Mevcut turnike eleme  eğitiminden; maddi olanakları kısıtlıysa; matematiği, edebiyatı,kendini ifade etmesi  “iyi” değilse  geçer mi bu çocuk? Bu çocuklar  belki ‘yeni nesil’ de değiller;  önceden çokları gelip geçmiş olabilir; onların çok azını bugünün koşullarında  fark ediyor olabiliriz.